Fles 1: Fryer’s Cove 2016, Bamboes Bay, Sauvignon Blanc, 13.5%
Het is een heldere, licht lemon kleurige wijn. De neus komt pas wat later mooi tot uiting in je glas. Komt waarschijnlijk omdat ik hem iets te koud had ingeschonken, maar hij had dus iets tijd nodig om tot expressie te komen. In de neus vind je een medium+ aroma van bloemen, lemon/lime, ananas, perzik, passievrucht en zeer duidelijk een ziltige geur. Je kunt de zee ruiken. Het heeft een aangename, maar niet opvallende zuurheid, medium+ intensiteit van de smaken die ook in de neus naar voren komen. Wat opvalt is dat deze wijn meer body heeft dan de Sancerre en een klein film laagje. Het is veel meer tropisch fruit (meloen, ananas, passievrucht) wat past bij een nieuwe wereld Sauvignon Blanc. Zeker mooie frisse zuren, maar minder op de voorgrond dan bij de Sancerre. Het ziltige is echt heel karakteristiek en dus ook erg verassend mooi aan deze wijn. Het is een mooie complexe wijn, met een volle smaak en lange afdronk.
Hij kwam bij het eten van gegrilde groene asperges op een bedje van pasta met bottarga briljant tot expressie.
Het verhaal achter de fles:
Op het etiket staat: “Forged of the earth tempered by the sea”. Absoluut waar voor dit wijnhuis, want deze relatief jonge wijngaard (1999) ligt zo goed als op het strand van de westkust van Zuid-Afrika ongeveer 300 kilometer boven Kaapstad. Sinds 2010 is het wijnhuis gevestigd in een oud vispakhuis. Dit pakhuis voor rivierkreeft werd gebouwd in 1925 door de Nederlander Koos Bleeker. Tot die tijd was er eigenlijk weinig in Doornbaai. In de jaren 70 zakte de visindustrie af naar het zuiden en werd de fabriek gesloten. Een economische ramp voor Doornbaai. Ondertussen liep Wynand Hamman met een idee rond om in deze regio wijn te gaan verbouwen. Dit heeft even geduurd omdat er nogal wat hobbels overwonnen moesten worden. De wind en droogte in dit gebied vormden een uitdaging. Er was weinig regen en het lokale grondwater was te zout, dus moest er eerst een bijna 30 kilometer lange waterleiding gelegd worden. Uiteindelijk werden in 1999 de eerste stokken gepland op Fryer’s Cove. De wijngaard is genoemd naar Richard Fryer, een Britse kolonist die veel voor de mensen in dit gebied heeft betekend.
Het terroir: er is een goed drainerende top laag van rood zand gemengd met schelpen en een diepere laag van limestone, verantwoordelijk voor het flinty karakter van de wijn, maar ook voor de frisheid. Het is een maritiem klimaat, met koele wind van zee en zeemist, maar met vrijwel geen regen in de zomer. Een probleem is dus de droogte, maar het voordeel is dat er weer minder risico is op ziektes zoals rot. Door de wind komen er zoutvlokken op de wijnbladeren terecht, die bijdragen aan het typische ziltige karakter van de wijn. De klif in de buurt zorgt voor de ontwikkeling van een gunstig microklimaat met een gemiddelde temperatuur van 17 graden. Hierdoor kunnen de druiven langzaam rijpen en mooie aromas ontwikkelen. Je vindt hier naast de Sauvignon Blanc ook Pinot noir.
De wijn is te koop via Africanwines.nl voor €14,25
Fles 2: Sancerre Blanc 2016, Grande Réserve, Henri Bourgeois, 13%
Dit is ook een heldere, limekleurige wijn, echter veel minder uitgesproken in de neus. Je ruikt citrus, kruisbes en in de smaak mooie evenwichte medium+ zuren. Veel meer focus op lemon en lime. Minder bloemig, maar wel met een beetje mineraliteit. Er is een klein botertje en aan het eind iets vuursteen. De Sancerre Blanc grand réserve is verbouwd op met name klei en kalkgrond. Deze bodem is verantwoordelijk voor het fruitige karakter van de wijn: vers citrus en witte bloemen. De fermentatie heeft op staal plaats gevonden en vervolgens nog 5 maanden rijping sur lie, wat het botertje verklaart.
De Sancerre werd geschonken bij een gerecht van Tarbot op een bedje van zeekraal en spinazie met vongoles gestoomd in een visbouillon. Absolute aanrader! (Perswijn juli 2019)
Het verhaal achter de fles:
Sancerre is een wijngebied in de Loire vallei. Wereldwijd is Sancerre niet eens zo heel erg bekend. In ieder geval hebben de Chinezen het nog niet ontdekt en is er een enorm prijsverschil tussen een top witte wijn uit Bordeaux (100 euro) en een top witte Sancerre (20 euro). Hoewel veel mensen dat niet weten, staat Sancerre eigenlijk synoniem voor Sauvignon Blanc. Dit is niet helemaal eerlijk want je vindt ook rode Sancerre van Pinot Noir, maar de Sauvignon Blanc is wel de belangrijkste druif in dit gebied. De fles die mee deed aan deze Sauvignon battle is van de familie Bourgeois.
Toevallig kwam ik een mooie documentaire tegen over deze familie op winemasters.tv. Het wijnhuis is gelegen in het dorpje Chavignol. Al sinds de 11e eeuw werd hier door de monniken Sauvignon Blanc verbouwd. Een Sancerre kun je omschrijven als een fruitige, frisse, minerale wijn. Typerend is de hoge zuurgraad. Echter helemaal eerlijk is dit niet, je kunt en mag Sancerre niet over één kam scheren. Alleen de familie Bourgeois maakt al 11 verschillende Sancerres. Allen met hun eigen karakteristieken. Deze verschillen worden veroorzaakt door ten eerste de verschillen in terroir. Sauvignon Blanc staat bekend als een druif die zelf eigenlijk een beetje saai is, maar perfect de bodem tot expressie kan brengen. In Sancerre zijn er grofweg genomen drie verschillende bodem types die alleen hun eigen invloed op de wijn hebben. Ten eerste heb je kalksteen (limestone) die met name fruitigheid aan de wijn geeft. Kalksteen geeft ook zijn eigen karakteristieke mineraliteit aan de wijn. Veel minder uitgesproken dan bij de volgende bodemsoort. Deze bodemsoort is flint (vuursteen). Dit proef je met name na 2-3 jaar in de wijn. Het geeft beetje kruidig karakter, maar met name de smaak van tegen elkaar geslagen vuursteentjes. Ten derde is er de Kimmeridgian mergel. Deze bodem is de oude zeebodem vol fossielen en schelpen. Dit kan een ziltig karakter geven aan de wijn. Deze bodem kennen we dan weer van Chablis. Een andere manier om karakter aan de wijn te geven is de locatie van de wijngaard. Een gebied ligt op de hellingen van de Côtes des Monts Damnés. Steile hellingen die lastig zijn om te bewerken. Wortels moeten soms wel 12 meter diep om aan hun water en voedingstoffen te komen. Deze waterstress is echter goed voor de kwaliteit en mineraliteit van de wijn. Hoe meer je de wijnstok uitdaagt, hoe beter. De familie Bourgeois heeft een filosofie dat ze in principe een wijn maken van druiven afkomstig van één wijngaard. Bij een wijn van Mont Damnés komen alle druiven van hetzelfde perceel. Het is vaak echter wel een blend. Wat ze doen is verschillende rijpingsmethodes toepassen op verschillende soorten vaten en die dan uiteindelijk blenden tot de perfecte wijn van dat jaar. Hun flagships zijn La Côte des Monts Damnées, Cuvée Jadis en Cuvée d’Antan. Complexe Sancerres met potentie om te rijpen.
Deze Sancerre wisselt van prijs maar 2017 is te koop voor €9,25 bij www.wijnenzo.be
Conclusie: twee totaal verschillende Sauvignon Blancs, die duidelijk een expressie zijn van hun terroir. Beide wijnen werden mooier bij het eten, waardoor het nog meer genieten was van de complexiteit en de frisse zuren. Voor mij was het een duidelijke battle tussen oude en nieuwe wereld. De nieuwe wereld, ondanks relatief koele klimaat in Fryers’s cove, kwam tot uiting in het feit dat er meer tropisch fruit in deze wijn te proeven was. Het ziltige karakter is erg kenmerkend en je kon de zoutkristallen op je tong proeven. Wat een mooie wijn en een wijnhuis dat op mijn whishlist staat om op te gaan zoeken.De Sancerre was het voorbeeld van een oude wereld wijn met frisse zuren en meer focus op de aroma van citrusvruchten. Top glas dat niet ging vervelen. Deze laatste fles daagde me wel weer uit tot een nieuwe battle. Sancerre versus Chablis. Compleet andere druiven, maar beiden op Kammeridgian bodem.. To be continued…